حرفی برای گفتن نیست و رمقی برای نوشتن. آخرین توانم را برای کشیدن لبخندی تصنعی بر صورتک آویخته بر دیوار صورتم نگه می دارم....فعلا
skip to main |
skip to sidebar
and this was whole of the story...
Blog Archive
-
▼
2009
(32)
-
▼
September
(10)
- .....از فردا شروع به کار میکنیم و قید افسردگی را م...
- اعتراف می کنم
- این پست را از سایت خوابگاه می گذارم. روزگار غریبیس...
- از اینجا
- کودکی ناتمام
- what i will miss for
- در باب دوست
- این روزها روزها ی خداحافظیست و پس دادن امانت های ر...
- قصه این روزها ی من و این وبلاگ شده قصه ی آدم های ع...
- حرفی برای گفتن نیست و رمقی برای نوشتن. آخرین توانم...
-
▼
September
(10)
2 comments:
che yeho!! pas in amadan o raftanat az bahre che bud?
ma ro tu xomari mizari miri???
کاش می دانستم به کدام وبلاگ بی نام و نشان کوچ کرده ای
Post a Comment